بهداشت، ایمنی و محیط زیست

با توسعه صنعت و تكنولوژی، محدودیت استفاده از منابع تجدیدناپذیر و غیرقابل بازگشت كره زمین، روبه افزایش است. از سوی دیگر، نگرانی های بشر در ارتباط با محیط زیست نیز روز به روز بیشتر می گردد. امروزه دیگر نمی توان توقع داشت كه با توسعه صنعتی و معدنی كه از ملزومات پیشرفت علمی و اقتصادی بشر است، محیط زیست دست نخورده باقی بماند. مدیریت محیط زیست نیز به دنبال چنین امر محالی نیست، لیكن تقلیل آلودگی ها و كاهش اثرات تخریبی آن در حدی كه در روند توسعه پایدار، همراه با استفاده از تكنولوژی های پاك که برای حفظ و تضمین سلامت، رشد و بقای حال و آینده موجودات كره زمین لازم باشد، مد نظر است.
چنانچه همزمان با صنعتی شدن یك کشور، به مسائل مربوط به محیط زیست توجه نشود، نه تنها توسعه اقتصادی حاصل نخواهد شد، بلكه مشكلات زیست محیطی به بار آمده، گاهی منافع حاصل از رشد صنعت و معدن برای یك كشور را كاهش می دهد. زیرا، بخش مهمی از این درآمد در دراز مدت، جهت جبران خسارات وارده به محیط زیست صرف خواهد شد.
بنابراین، با توجه به لزوم حذف هزینه های گزاف و جلوگیری از هدر رفتن منابع مادی و معنوی و نیز با عنایت به اصل پنجاهم قانون اساسی كشور كه در آن حفظ محیط زیست را وظیفه عمومی تلقی نموده است، می بایست اقدامات اساسی زیر مورد توجه قرار گیرد.

• ارزیابی زیست محیطی، ابزاری برای مدیریت محیط زیست و تضمین كننده توسعه پایدار می باشد. هدف از ارزیابی زیست محیطی یك پروژه صنعتی یا معدنی، مشخص كننده میزان مخاطرات مورد پیش بینی و اقداماتی است كه در جهت كاستن یا اجتناب از بروز آنها ضرورت دارد.
• حفظ بهداشت و ارتقاء بهداشت فردی یكی از ملزومات انكارناپذیر جوامع بشر امروزی میباشد.

به دلیل عدم استفاده از هرگونه ماده آلاینده و مضر در صنعت تولید آهن اسفنجی از گندله سنگ آهن و نیز پیش بینی کلیه اقدامات پیشگیرانه در طراحی بخش های مختلف کارخانه و تجهیزات لازم در این خصوص، بهره برداری از طرح مذکور مشکل زیست محیطی ایجاد نخواهد کرد.
گواه این مطلب نیز در نظر گرفتن تجهیزات غبار گیر و همچنین انواع سیستم های اعلام و اطفاء حریق به همراه سیستم های بسیار با کیفیت ایمنی به جهت عدم رها سازی گازهای احیایی بوده که برای محیط زیست می توانند مضر باشند.